بازیگر نقش سخت کیست ؟ و اصولن نقش ویا نقش های سخت ودشوار چه در تئاتر و چه در سینما چه نوع نقش هایی هستند؟
بازیگر نقش های سخت و دشوار ، بازیگری که از پس نقش های سخت و دشوار به خوبی بر می آید، من عاشق بازی در نقش های سخت و دشوار هستم و… اینها بخشی از تیترهایی است که توسط بازیگران سینما و تئاتر در رسانه ها و مصاحبه ها چه از زبان خودشان و چه از زبان همان رسانه ها بارهاو بارهامنتشر شده و می شود.اما اصولا بازیگر نقش سخت به چه بازیگری می گویند؟ و اصلن نقش سخت و دشوار چه نوع نقشی است؟ آیا معیار و مقیاس و اشل مشخص و استانداردی برای توجیح و تعریف نقش سخت وجود دارد؟
اینکه مقوله بازیگری حاصل یک فرآیند ذهنی است و اجرای صحیح و درست آن کاری بسیار سخت و چالش برانگیز برای بازیگران محسوب می شود شکی در آن نیست ولی اینکه چگونه برخی از بازیگران از بازی در نقش های سخت می گویند چیزی است که کمی قابل تامل به نظر می رسد.
برخی نقش ها در سینما وتئاتر نقش های ماندگاری به حساب می آیند که بعداز گذشت سال ها همچنان در ذهن مخاطبان و طرفداران باقی مانده اند و این نشان از هوش و خلق و شناخت درست آن بازیگر از آن نقش دارد.نقش هایی که گاهی بسیار با واقیعت فاصله دارند و یا گاهی بسیار دور از ذهن و بدون ما به ازای بیرونی به نظر می رسندونیازه به تحلیل و چالش و درگیری و فرآیند های ذهنی دارند و یا نقش هایی که با توجه به آناتومی بدن و چهره کمتر کسی بتواند آنها را خلق کند. نقش هایی که غرق در گریم و آکساسوار هستند و یا با جلوه های ویژه اقدام شده اند و… وهمه اینها در قالب آثاری مشاهده می شوندکه از سطح کیفی بسیار بالایی در شیوه های اجرایی و کارگردانی برخودار هستند و مجموع ای از یک سناریو جلوه های ویژه ، گریم و کارگردانی و بازیگری صحیح و درست در شکل گیری یک اثر موفق و یایک نقش سخت و ماندگار کمک شایانی می کنند.
اما با توجه به سطح کیفی برخی آثار در تئاتر ایران و با توجه به ضعف مشهود و ملموس تامین های مالی در بسیار از آثار تئاتری آنگونه که می بایست نمی توان از ابزارهای کارآمدی چون جلوه های ویژه یا گریم های منحصر به فرد و هزینه بر و یا دکورهای استاندارد، کارگردانی مطلوب و استدلال منطقی و استفاده از مشاوران کاربلدبرای دراماتورژی نمایشنامه و.. استفاده مطلوبی کرد ودرست شاید همین جاست که بازیگران را تنهاو بدون این ابزار وتنها با ابزارهای بازیگری خود بازیگر که اغلب حاصل تجربه ها هستند با اندک چاشنی از آموزش های کلیشه ای نرمالیزه آکادمیک ، در میان صحنه و تماشاگر رهایش می کنند و شاید در گام اول هم اینجاست که برخی نقش های سخت و دشوار شکل می گیرند.بازیگرانی که خود را به هر طریقی با شرایط فقیر و کمبودهای موجود وقف داده اند ودرست بازی می کنند و گاهن بسیار عالی از پس نقش های خود بر می آیند.
اما در این میان گروهی دیگر از بازیگران هستند تنها با توسل به تجربه های ناموفق و تکیه به تفکرهای فردی و شخصی و بدون در نظر گرفتن معیارهای استاندارد کیفیتی نقش هایی رو ایفا می کنند که فقط از دید شخصی و فردی خود نقش سخت به حساب می آید و به قول خودشان کاری کرده اند کارستان در حالیکه در پس این ماجرا و در واقعیت چیزی معکوس این موضوع جاری است.بسیاری از این بازیگران بااستفاده از این تیترها به عنوان ابزاری برای تبلیغ و دیده شدن آثار و هنرکم بیننده خود استفاده می کنند و این ماجرا دربین بازیگرانی که سطح کیفی پایین تری نسبت به دیگر بازیگران دارند بیشتر به چشم می خورد.
متاسفانه وبا توجه به گسترش روافزون محیط هاو جشنواره های غیر استاندارد و غیر اصولی و ازطرف دیگر شور وشوق وسودای هنرمند شدن عموم افراد و گرایش آنها به سمت بازیگر شدن با مدیریت و عدم نظارت مسولین چیزی شبیه به صنف بی درو پیکری را ساخته است که به سختی می توان در این بازار آشفته خوب را از بد تشخیص داد چرا که مخاطبین و تماشگران نیز به سمت سفارشی شدن رفته اند و حالا کیفیت یک تئاتر نیست که سطح آن را مشخص می کند بلکه جو(فضای) ساخته شده از طرف هواداران و یا تماشاگران سفارش شده یک بازیگر و یا یک کارگردان و یک تئاتر هستند که آن را تحمیل می کنندو گاها همین تماشاگران و هواداران یک بازیگر هستند که نقش های سخت را برای بزرگ تر کردن اکتور مورد علاقه ایشان می سازند درست چیزی شبیه به یک خیال پردازی ؛ شبیه به قهرمانی که برای شکست دادن سختی ها و نجات آمده باشد.
